اثر ضد التهاب: متیل پردنیزولون ساخت آنزیمهای لازم برای کاهش پاسخ التهابی را تحریک می کند.این دارو با کاهش فعالیت و حجم سیستم لنفاتیک، سیستم ایمنی را سرکوب کرده و در نتیجه موجب بروز لنفوسیتوپنی(عمدتا لنفوسیت T)، کاهش غلظت ایمونوگلوبولین و کمپلمان و کاهش عبور کمپلکسهای ایمنی از غشاهای پایه می شود. متیل پرینیزولون احتمالاًبا کم کردن واکنش بافت به تداخل های آنتی ژن – آنتی بادی نیز سبب سرکوب سیستم ایمنی می شود.
متیل پردنیزولون یک گلوکوکورتیکوئید دارای فعالیت متوسط است.این دارو هیچگونه فعالیت مینرالوکوتیکوئیدی ندارد، ولی فعالیت گلوکوکورتیکوئیدی آن زیاد و حدود 5 برابر هیدروکورتیزون با وزن معادل است. این دارو عمدتا بعنوان یک داروی ضد التهاب و سرکوب کننده سیستم ایمنی مصرف می شود.

پخش: به سرعت در عضله ،کبد، پوست، روده، و کلیه ها انتشار می یابد.آدرنوکورتیکوئیدها در شیر ترشح می شوند و از جفت عبور می کنند.
متابولیسم: در کبد به متابولیتهای سولفات و گلوکورونید غیر فعال متابولیزه می شود.
دفع: متابولیتهای غیر فعال و مقادیر کمی از داروی متابولیزه نشده از طریق کلیه ها دفع می شوند.مقادیر بسیار کمی از دارو از طریق مدفوع دفع می شوند.نیمه عمر بیولوژیک دارو 36-18 ساعت است.

• التهاب
• شوک
• درمان یا کم کردن نواقص حسی و حرکتی ایجاد شده بوسیله صدمه حاد نخاعی
• داروی کمکی در درمان پنومومنی و پنوموسیستیس کارینی

حساسیت مفرط به اجزای فرآورده های آدرنوکورتیکوئید،عفونت سیستمیک قارچی و در نوزادان نارس
*تزریق وریدی و تزریق داخل فضای نخاعی-مغزی منع مصرف دارد.

زخم گوارشی، بیماری کلیوی ، فشار خون بالا،پوکی استخوان،دیابت،اختلالات ترومبوآمبولیک،حملات تشنجی ، میاستنی گراو ، نارسایی قلبی، سل ، کم کاری تیروئید ، سیروز کبدی، بی ثباتی روانی ، دیورتیکولیت،کولیت اولسراتیو، عفونت هرپس سیمپلکس چشمی

گلوکورتیکوئید ها متابولیسم ایزونیازید و سالیسیلات ها را افزایش می دهند . این دارو سبب افزایش قند خون می شود. بنابراین،تنظیم مقدارمصرف انسولین و داروهای خوراکی پایین آورنده قند ، به هنگام مصرف همزمان این داروها ضروری است. متیل پرینیزولون ممکن است کمی پتاسیم خون ناشی از داروهای مدر را تشدید کند. باربیتوراتها،فنی توئین و ریفامپین در صورت مصرف همزمان با متیل پرینیزولون ، ممکن است موجب کاهش اثرات کورتیکواستروئید شوند زیرااین داروها متابولیسم کبدی را افزایش می دهند. مصرف همزمان با استروژن ها ممکن است متابولیسم آن را کاهش دهد. استفاده توام با ترکیبات آنتی کولین استراز می تواند ضعف زیادی ایجاد کند. در دوره مصرف کورتیکوستروئید از واکسنها استفاده نگرد به دلیل آنکه کارایی واکسن در این دوران کم می شود.

اعصاب مرکزی: احساس سرخوشی،بی خوابی ، سردرد، تغییرات ذهنی ، عصبانیت ، بیقراری
قلب- عروقی: افزایش فشار خون ، آریتمی، ایست قلبی کشنده و کلاپس گردش خون(بدنبال دوزهای بزرگ و تزریق وریدی سریع)، ترومبوآمبولی و ترومبوفلبیت
پوست: تاخیر در بهبود زخم،آکنه،بثورات پوستی ،هیرسوتیسم
گوش،حلق،بینی،چشم: آب مروارید، گلوکوم
دستگاه گوارش: افزایش اشتها،تهوع،استفراغ،پانکراتیت
متابولیک: کمی پتاسیم خون،افزایش قند خون،توقف رشد در کودکان،عدم تحمل کربوهیدرات،هیپوکلسمی،حالت کوشینگوئید
عضلانی – اسکلتی: ضعف، استئوپروز
تناسلی-ادراری: بی نظمی قاعدگی
سایر عوارض: بی کفایتی حاد غده فوق کلیوی ممکن است با افزایش استرس(عفونت،جراحی،ضربه)یا قطع ناگهانی مصرف دارو بعد از مصرف طولانی مدت آن بروز کند،ابتلا به عفونتها.

دور از نور و در دمای کمتر از 30 درجه سانتی گراد نگهداری گردد. از یخ زدگی محافظت گردد.